این شعر زیبای خلیل الله خلیلی شاعر معاصر افغان را در وبلاگ « بانگ هندوکش » با آدرس bangehendookosh.loxblog.com پیدا کردم که به دوستان عزیزم تقدیم می کنم

در طایف، در آنجا که برای پیغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) اجازه­ی نشستن در سایه ندادند، لب نانی و کف آبی را از آن حضرت دریغ داشتند و با سنگ آن دردانه‌ی آفرینش را مضروب کردند، اما سر مویی در ثبات مفخر کاینات رخنه نیفتاد.

شاهد است این کوهها این دشتها این خارها

شاهد است این آسمان این ثابت و سیارها

آن عقاب تیزبین از قله‌ی کهسارها

شاهد است این سنگها در پشت این دیوارها

ز آنچه بر ذات شریفش رفت از آزارها

آن هنگام که محمد (ص) از ابهت سفیر پروردگارش حیران و لرزان گشت ، فرمان رسید که :بخواند بنام پروردگارش که انسان را از چیزی پست (خون بسته) آفرید و با کرامت خود آنچه را نمی دانست از راه نوشتن و قلم به او آموخت.

درمیان جانوران شناخته شده زمین هیچکدام این منزلت را نیافت که بتواند اطلاعات و دانش خود را از راه نوشتن به نسلهای دور بعد از خود انتقال دهد .

دانش و توانائی سایر حیوانات به عمر هر کدام از آنها محدود می شود و حتی در جانورانی که قدرت یادگیری دارند تجارب نسل قبل فقط به یک نسل بعد از آنها (فرزندانشان ) منتقل می شود .اما انسان می تواند از تجارب مردمی که در قرنها پیش زندگی می کرده اند آگاه شود و با تجمیع علم و مکتوب و حفظ نمودن آن از یک موجود بدوی که از نظر وضعیت زندگی تفاوت چندانی با سایر حیوانات نداشت به این پایه از علم و پیشرفت تکنولوژی برسد .

شاید به همین دلیل باشد که معجزه آخرین پیامبر مبتنی بر این بزرگترین وجه تمایز انسان گردید .

این اعجاز قطعاً تنها برای عرب بدوی بادیه نشین آنروز نبود که اگر چنین می بود می بایست معجزه ای ساده تر و ملموس تر و عینی تر برای ذهن ساده مردم آن روزگار شبهه جزیره باشد .

پس چه نیکوست که این اعجاز جاری را عمیق تر بنگریم و دریابیم .

عید بزرگ مبعث بر جهانیان مبارک باد

فکر می کنید اینا چی هستند ؟

در ادامه مطلب بخوانید

یکی از آشناهام خانمی است که صاحب یه خونواده 6 نفریه .

 چند سال پیش همسرش برای یه ماموریت علمی برای مدت یک سال به خارج از کشور رفته بود و مسئولیت تمام کارهای خونواده به گردن خودش افتاده بود در همین مدت یکی از بچه هاش تصادف کرد و بسختی صدمه دید . البته خوشبختانه اسیب جبران ناپذیری بهش وارد نشده بود اما دو سه ماهی گرفتار درمانش شده بود . با داشتن شغل نسبتاً پر مسئولیت بیرون و کار های خونه و مسئولیت بچه ها که کوچکترینشون هنوز مهد کودک می رفت و حالا پرستاری و مراقبت از یه مصدوم خیلی بهش فشار می اومد بخصوص که حتی از پشتیبانی مالی شوهرش هم توی اون مدت محروم شده بود که باید با اضافه کاری در محل کارش جبرانش می کرد. چون هیچکدوم از بستگانش ساکن شهری که اون زندگی میکرد نبودن روی کمک دراز مدت هیچکدومشون برای نگهداری از بچه ها نمی تونست حساب کنه . این خانم در مورد تصادف پسرش هیچی به شوهرش نگفت و به همه بستگان هم سپرد که کسی چیزی بهش نگه . منطقش هم این بود که گفتن قضیه به شوهرش که از اونا دوره و نمیتونه هم به این زودی برگرده و از اون راه دور کاری از دستش بر نمیاد غیر از اینکه اون رو ناراحت و نگران کنه و تحمل دوری رو براش سخت تر هیچ پیامدی نداره . وقتی که همسرش بعد از پایان ماموریت به خونه برگشت و با دیدن جای زخم کوچکی که رو گردن پسرش بود پرسید چی شده ؟ زن خیلی با آرامش بهش گفت خدا رو شکرکن که پسرمون رو دوباره بهمون داده و بعد همونطور آرام آرام براش تعریف کرد که چه اتفاقی افتاده .

بنظر شما کار اون خانم درست بوده یا غلط؟

این کارش چه تاثیری می تونه روی همسرش داشته باشه؟

اگه شما جای همسر اون خانم بودید چی فکر می کردید ؟

آیا در سفر های دیگه ای که ممکن بود پیش بیاد همیشه استرس این رو نداشتید که وقتی همسرتون میگه همه چیز مرتبه  نگران نباش ، مشکل حادی پیش اومده باشه و اون ازتون مخفیش کرده باشه .

آیا اون رو تحسین نمی کنید که خواسته شما رو از استرس بی نتیجه ای که از دونستن موضوع بهتنون وارد می شد محافظت کنه .

وهزار تا آیای دیگه

لطفاً نظرتون رو در این مورد بیان کنید

این جمله رو در وبلاگ دوست عزیز سورنا بانام «بنام خداوند مهر آفرین » پیدا کردم . خیلی پر معناست

سنگی كه طاقت ضربه های تیشه را ندارد تندیسی زییا نخواهد شد از زخم تیشه خسته نشو كه وجودت شایسته تندیس است!!!

این گل رو میشناسید؟ حتماً قبلاً زیاد دیدینش ولی شاید به این چشم بهش نگاه نکرده باشید

برای روی دسکتاپ عالی میشه هم زمیه محو داره و هم رنگ ملایم . بنظر شما اسمش چیه ؟

این مطلب رو از وبلاگ پیشگوئی پیدا کردم بنظرم خیلی جالب اومد . آدرسش hese6.blogfa.com است 

پیرزن چینی دوکوزۀ آب داشت که آنها را به دو سر چوبی که روی دوشش می گذاشت ، آویخته بود و از این کوزه ها برای آوردن آب از جویبار استفاده می کرد. یکی از این کوزه ها ترک داشت ، در حالی که کوزه دیگر بی عیب و سالم بود و همۀ آب را در خود نگه می داشت. هر بار که زن پس از پرکردن کوزه ها ، راه دراز جویبار تا خانه را می پیمود ، آب از کوزه ای که ترک داشت چکه می کرد و زمانی که زن به خانه می رسید ، کوزه نیمه پر بود. دو سال تمام ، هر روز زن این کار را انجام می داد و همیشه کوزه ای که ترک داشت ، نیمی از آبش را در راه از دست می داد. البته کوزۀ سالم و بدون ترک خیلی به خودش می بالید. ولی بیچاره کوزۀ ترک دار از خودش خجالت می کشید . از عیبی که داشت و از این که تنها نیمی از وظیفه ای را که برایش در نظر گرفته بودند ، می توانست انجام دهد. پس از دوسال سرانجام روزی کوزۀ ترک دار در کنار جویبار به زن گفت: من از خویشتن شرمسارم . زیرا این شکافی که در پهلوی من است ، سبب نشت آب می شود و زمانی که تو به خانه می رسی ، من نیمه پر هستم. پیر زن لبخندی زد وبه کوزۀ ترک دارگفت : آیا تو به گل هائی که در این سوی راه، یعنی سوئی که تو هستی ، توجه کرده ای ؟ می بینی که در سوی دیگر راه گلی نروئیده است. من همیشه از کاستی و نقص تو آگاه بودم ، و برای همین در کنار راه تخم گل کاشتم تا هر روز که ازجویبار به خانه بر می گردم تو آنها را آب بدهی. دو سال تمام ، من از گل هائی که اینجا روئیده اند چیده ام و خانه ام را با آنها آراسته ام. اگر تو این ترک را نداشتی ، هرگز این گل ها و زیبائی آنها به خانۀ من راه نمی یافت هر یک از ما عیب ها و کاستی های خود را داریم ولی همین کاستی ها و عیب هاست که زندگی ما را دلپذیر و شیرین می سازد. 

این عکس رو برای روی دسکتاپم گرفتم . زمینه محوش اجازه میده تا ایکون ها خوب دیده بشن و قطره ها یجور احساس طراوت بهم میدن

کی میگه از کامپیوتر نمیشه نون درآورد

دوستی تعریف می کرد :

چند شب پیش با خانواده تو خیابون قدم می زدیم . شوهر و دو پسرم جلو تر بودن و من و دخترم پشت سرشون که یکدفعه دختر 11 ساله م پرسید مامان چرا دخترا وقتی به سن تکلیف رسیدن دیگه نمی تونن لباس آستین کوتاه بپوشن و باید از گرما بپزن اما پسرا حتی وقتی قد بابا هم بشن میتونن؟ اولش مونده بودم که چه جوابی بهش بدم . بعد از کمی مکس بهش گفتم : پنجره خونه مون رو دیدی ؟ اگه میله نداشت خیلی بهتر میتونستی بیرون رو ببینی مگه نه ؟ جواب داد خوب آره . گفتم پس چرا جلوش میله گذاشتیم ؟جواب داد برای اینکه دزد نیاد . بهش گفتم حجاب هم مثل همون میله های پنجره س برای اینکه دزد نیاد .
خیلی ها بعد از ازدواجشون با اندازه زمان تجرد پابند حجاب نیستند  و یه جورائی خودشون رو ول می کنن .فکر می کنن وقتی ازدواج کردن دیگه دزد نمیاد . اما میاد و زندگی و خوشبختیشون رو میدزده و اونوقت دیگه حسرت خوردن فایده ای نداره
 

وقتی فکر می کنم چطور این حجم عظیم از آب روی هوا معلق می مونه و تازه می تونه اشکال زیبایی با اینهمه تنوع به خودش بگیره خدا رو به عظمت یاد می کنم

مولانا جلال الدین مولوی در فیه مافیه فرموده :

کسی گفت در سمرقند کسی عاشق نمی شود چون هر که را بیند و بر او شیفته گردد لختی بعد بهتر از او بیند و عشق اولی بر دل او سرد گردد . گفت : پس بر سمرقند باید عاشق شد که در او چندین خوبانند . 

راستی این سمرقندی که باید بر آن عاشق شد کجاست ؟ بر آسمان است یا روی زمین؟ پیداست یا نهان ؟

من فکر می کنم سمرقند دل پاک و با صفاست که در آن خصلتهای نیکو چون دلبران حوریوش چندان زیادند که دل بر هرکدام بندی لختی بعد بهتر از آن را خواهی دید .

این مطلب رو تو وبلاگ آی پارآ پیدا کردم بنظرم خیلی جالب اومد با خودم گفتم خوبه به دوستای خوب خودم تقدیمش کنم .

سه ظرف را روی آتش قرار دادیم. در یکی از ظرفها هویج در دیگری تخم مرغ و در دیگری قهوه ریختیم و پس از ۱۵ دقیقه:
هویج: که سفت و محکم بود نرم و ملایم شد

تخم مرغ که شل و وارفته بود سفت ومحکم شد دانه‌های قهوه در آب حل شدند و آب رنگ و بوی قهوه گرفته است. حالا فرض کنید آبی که در حال جوشیدن است مشکلات زندگیست . شما در مقابل مشکلات چگونه اید؟

مثل هویج سخت و قوی وارد مشکلات می‌شوید ودر مقابل بسیار خسته میشوید امیدتان را از دست داده وتسلیم می‌شوید. هیچ وقت مثل هویج نباشید..!

با قلبی ملایم وحساس وارد میشوید وبا یک قلب سخت وبی احساس خارج میشوید از دیگران متنفر میشوید و همواره تمایل به جدال دارید. هیچ وقت مثل تخم مرغ نباشید…!

در مقابل مشکلات مثل قهوه باشید. آب قهوه را تغییر نمیدهد. قهوه آب را تغییر میدهد. هر چه آب داغتر باشد طعم قهوه بهتر میشود…!

پس بیایید در مقابل مشکلات مثل قهوه باشیم ما مشکلات را تغییر دهیم. نگذاریم مشکلات ما را تغییر دهد.

از طعم قهوه تان لذت ببرید…