مناظره خسرو با فرهاد
 
آدم زمینی
درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
نويسندگان
دو شنبه 23 خرداد 1390برچسب:, :: 17:7 ::  نويسنده : آدم زمینی

نخستین بار گفتش از کجائی                          بگفت از دار ملک آشنائی

بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند                   بگفت انده خرند و جان فروشند

بگفتا جان فروشی در ادب نیست                     بگفت از عشقبازان این عجب نیست

بگفت از دل شدی عاشق بدینسان ؟                بگفت از دل تو می گوئی من از جان

بگفتا عشق شیرین بر تو چون است                 بگفت از جان شیرینم فزون است

بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب                      بگفت آری ، چو خواب آید . کجا خواب

بگفتا دل زمهرش کی کنی پاک                        بگفت آنگه که باشم خفته در خاک

بگفتا گر خرامی در سرایش                             بگفت این سر دراندازم به پایش

بگفتا گر کند چشم ترا ریش                             بگفت این چشم دیگر دارمش پیش

بگفتا گر کسش آرد فراچنگ                             بگفت آهن خورد گر خود بود سنگ

بگفتا گر نیابی سوی او راه                              بگفت از دور شاید دید در ماه

بگفتا دوری از مه نیست در خور                        بگفت آشفته از مه دور بهتر

بگفتا گر بخواهد هر چه داری                            بگفت این از خدا خواهم به زاری

بگفتا گر به «سر » یابیش خوشنود                    بگفت از گردن این وام افکنم زود 

بگفتا دوستیش از طبع بگذار                            بگفت از دوستان ناید چنین کار

بگفت َآسوده شو کاین کار خام است                 بگفت آسودگی برمن حرامست

بگفتا پس صبوری کن درین درد                         بگفت از جان صبوری چون توان کرد

بگفت از صبر کردن کس خجل نیست                  بگفت این دل تواند کرد ، دل نیست

بگفت از عشق کارت سخت زار است                 بگفت از عاشقی خوشتر چه کار است

بگفتا جان مده بس دل که با اوست                    بگفتا دشمنند این هردو بی دوست

بگفتا در غمش می ترسی از کس                     بگفت از محنت هجران او بس

بگفتا هیچ همخوابیت باید                                بگفت ار من نباشم نیز شاید

بگفتا چونی از عشق جمالش                          بگفت آن   کس نداند جز خیالش

بگفت از دل جدا کن عشق شیرین                    بگفتا چون زیم بی جان شیرین

بگفت او آن من شد ، زو مکن یاد                      بگفت این کی کند بیچاره فرهاد

بگفت ار من کنم در وی نگاهی                         بگفت آفاق را سوزم به آهی

چو عاجز گشت خسرو از جوابش                       نیامد بیش پرسیدن صوابش

به یاران گفت : از خاکی و آبی                          ندیدم کس به این حاضر جوابی


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





پيوندها



نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 13
بازدید دیروز : 1
بازدید هفته : 13
بازدید ماه : 578
بازدید کل : 64559
تعداد مطالب : 117
تعداد نظرات : 349
تعداد آنلاین : 1